Hospice De Luwte draait grotendeels op de inzet van vrijwilligers. Zorgvrijwilligers, gastvrouwen en kookvrijwilligers spelen een belangrijke rol in het dagelijkse leven van dit hospice. Als je bij De Luwte binnenstapt, voel je direct de warmte van het huis. Het is een bijzondere plek.

Lastige situaties
Natuurlijk zijn er ook moeilijke situaties. Marijke vindt het erg lastig als er kleine kinderen betrokken zijn. Ap heeft ervaren dat hij bij bepaalde gasten meer betrokken was: “Het leven in De Luwte is een wereldje op zich en soms neem je het toch mee naar huis. Maar als er iets is gebeurd, is er altijd aandacht en ruimte om dit met elkaar te bespreken.” Het komt ook voor dat je al jaren als vrijwilliger betrokken bent, maar nog nooit een overlijden of de verzorging na een overlijden hebt meegemaakt. Toska heeft in één van haar eerste diensten geholpen bij de laatste zorg aan een overleden gast. Dit is geen verplichting., Je wordt altijd gevraagd of je dit wilt doen. En dat is heel prettig, er ligt geen druk op dat je iets moet doen. Bepaalde handelingen - bijvoorbeeld bij het wassen - zijn best lastig. Je inleven in de gast helpt hierbij. Soms ga je buiten je comfortzone, maar daarna ben je trots op jezelf. En je waardeert het enorm als je na je dienst weer gezond naar huis kan fietsen.

Vrijwilligers onder elkaar
De verbondenheid met andere vrijwilligers is groot. Opvallend is de vanzelfsprekendheid dat je elkaar helpt. Als iets niet klaar is, kan je erop vertrouwen dat de dienst na jou het overneemt. Dat is ook het mooie van De Luwte. Je kan op elkaar terugvallen en dan is er ook nog de ondersteuning van de verpleegkundige. Bijzonder zijn ook de gesprekken die je aan de keukentafel hebt met andere vrijwilligers en verpleegkundigen. Je vertelt je eigen persoonlijke verhaal en dat versterkt een open sfeer. Als gastvrouw kan Lies enorm genieten van een volle tafel in de huiskamer. “Gasten, familieleden, vrijwilligers, medici, kortom iedereen is welkom in De Luwte. Aandacht voor de familie van de gast is heel belangrijk en zorgt voor ontspanning. Er wordt over van alles gesproken, vooral alledaagse onderwerpen. Het lijkt wel een gewoon huis.” De grootste misvatting van de ‘buitenwereld’ over het hospice is dat mensen denken dat de sfeer in het huis heel verdrietig is. Het tegendeel is waar, er wordt veel gelachen in het hospice. Humor is belangrijk, ook voor de gasten en zijn/haar naasten. En wij vinden ons werk leuk, dat kan de ‘buitenwereld’ zich soms niet voorstellen. Onze conclusie is dat het vrijwilligerswerk bij De Luwte niet voor iedereen geschikt is. Zelfkennis is belangrijk, je moet je bewust zijn van je eigen emoties. Het gaat niet om jou, de gast staat centraal. Wij zijn er voor de gast en zijn/haar naasten. Goed kunnen luisteren en inlevingsvermogen zijn belangrijke karaktereigenschappen van een vrijwilliger.

Dankbaar werk
Ap geeft aan soms verbaasd te zijn wat naaste familieleden van een overleden gast in het gastenboek opschrijven. “Als je leest hoe dankbaar familieleden zijn voor de zorg en aandacht die gegeven is in de laatste levensfase van hun geliefde en de aandacht die ze zelf kregen, besef je dat we deel uitmaken van een bijzondere organisatie. En dat maakt ons werk heel dankbaar.” In het hospice bestaan geen rangen en standen. Uiteindelijk blijft van status niets over en zijn gasten, vrijwilligers en verpleegkundigen allemaal hetzelfde. We sluiten het gesprek af met de conclusie dat het woord 'respect' heel goed past bij dit vrijwilligerswerk. Dit komt in alle aspecten terug in het respect naar de gasten, naasten van de gasten, directie, verpleegkundigen en de medevrijwilligers.